بررسی اثر تمرین قدرتی با فواصل استراحتی متفاوت بین ست‌ها، بر استقامت قدرتی در حرکت پرس‌سینه و پرس پا در نوبت‌های پیاپی

یکی از تغییرها و معیار­های نسبی تمرین که کمتر مورد توجه قرارگرفته و از فاکتور­های ضروری تمرین به‌ویژه هنگامی‌که هدف تمرین افزایش استقامت قدرتی باشد، استراحت بین ست­ها است. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثر 4 فاصله استراحتی متفاوت بر استقامت قدرتی در نوبت­های پیاپی با باری معادل 75%1RM  انجام شد. بدین منظور 16 ورزشکار جوان (سن 24/319/37±سال، قد 25/5178/38±سانتی‌متر، وزن 91/770/81± کیلوگرم) به شکل تصادفی انتخاب و برای اجرای تحقیق آماده شدند. همه آزمودنی­ها 9 جلسه تمرین پرس­سینه و پرس پا را بافاصله استراحتی 48 ساعت از یکدیگر انجام دادند. در جلسه اوّل یک­تکرار­بیشینه اندازه­گیری شد و از جلسه 2 تا 9 در هر جلسه چهار نوبت حرکت پرس­سینه و پرس پا با باری معادل 75%1RM  تا سرحد خستگی اجرا شد. در هر جلسه یکی از فواصل استراحتی 30، 90، 210، 270 ثانیه­ای بین نوبت­ها به‌طور تصادفی استفاده شد و تعداد نیز تکرار­ها ثبت گردید. از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی بن­فرونی برای تجزیه‌وتحلیل استفاده شد.نتایج نشان داد میانگین تکرار­های حرکت پرس­سینه و پا در 4 فاصله استراحتی در مقایسه با (پیش­آزمون) ­کاهش معناداری یافت. همچنین توانایی حفظ تکرارها با فاصله استراحتی 270 ثانیه در مقایسه با فواصل استراحتی 30، 90، 210 ثانیه­ای به‌طور معناداری بیشتر بود.نتایج مؤید آن است که توانایی حفظ تکرارها به فاصله استراحتی بین ست­ها بستگی دارد، لذا به­منظور افزایش مقدار کار انجام‌شده و استقامت قدرتی، استفاده از فواصل استراحتی بین 210 الی 270 توصیه­ می­شود.